Steeds meer vrouwen klimmen op de koersfiets. Ook yours truly is fan. En toch blijft de koerswereld hoofdzakelijk een mannending. Zo werd de Nokerse Koerse maar liefst 74 keer georganiseerd voor mannen en maar 2 keer — 1 + 1 — voor vrouwen. Niet dat ik aspiraties in die richting heb. Maar om te wandelen trok ik vorige week wel naar Nokere en dat was een win op zich. Want dat er achter de ‘Nokerse koerse’ ook een dorpje zat, daar had ik nooit bij stilgestaan. Nokere, aan de rand van de Vlaamse Ardennen, tegen de grens met de provincie West-Vlaanderen. Een grensgebied, maar zeker geen randgeval! In deze post neem ik je mee naar de Kordaal wandelroute, een prachtige wandeling in een landelijk kader met een adellijk kantje. Slechts 6,5 km, maar 6500 m heerlijkheid, letterlijk én figuurlijk. Liefde op het eerste gezicht!
Alle wegen leiden naar … Nucarias, Nochere, Nokere
Dat Nokere, een deelgemeente van Kruisem, op de drempel van de Vlaamse Ardennen ligt, was voor mij hét argument om er te gaan wandelen. Als je mijn blog een beetje volgt, dan weet je dat ik graag zoveel mogelijk mijn eigen streek verken. ‘Eigen’ als in Vlaanderen welteverstaan. De gemeente waar ik woon ligt in de Scheldestreek, maar grenst aan de Vlaamse Ardennen. Om één of andere reden werken de glooiingen van het wandelwalhalla op mij als een magneet. Als alle wegen naar Rome leiden, dan loopt die weg volgens mij door de Vlaamse Ardennen.
En dat zou best wel eens kunnen. In Nokere werden immers talrijke prehistorische en Gallo-Romeinse vondsten gedaan. Deze wijzen op een zeer vroege menselijke activiteit en laten een nederzetting uit de Romeinse periode vermoeden. De plaatsnaam ‘Nokere’ komt mogelijks van het Latijnse nucarias, ‘plaats waar okkernoten groeien’.
De dorpskern van Nokere is gebouwd op de helling van de Nokereberg. Je vindt er de Sint-Ursmaruskerk — ’t is eens iets anders — waar meteen ook de Kordaal wandelroute start. Via rustieke paden wandel je over licht glooiende heuvels. Je daalt af in het korte, diepe dal (= ‘kordaal’) van het Kordaalbos. Een bosweg leidt je doorheen een echt voedselbos, geflankeerd door evenveel kastelen als er tot nog toe Nokerse Koersen voor vrouwen waren.
De heerlijkheid Nokere en haar twee kastelen
Reeds in het midden van de 12de eeuw was er sprake van de heerlijkheid ‘Nochere’, via erfenis eeuwenlang in het bezit van belangrijke adellijke geslachten. In de 18de eeuw werd de heerlijkheid voor het eerst verkocht. De nieuwe heer herbouwde toen het door brand vernielde kasteel van Nokere (of ‘kasteel Casier’, genoemd naar de eigenaren uit het geslacht Casier) en vormde het om tot een eigentijds classicistisch landhuis. Het majestueuze kasteeldomein omvat verschillende vijvers, uitgestrekte tuinen (waaronder een traditioneel Franse tuin in stervorm) en bossen.
Wat verderop, aan de andere kant van de bosweg en goed verscholen achter de bomen, staat nóg een kasteel. Kasteel Ruffo de Bonneval is een bakstenen gebouw in eclectische stijl dat ontstond als jachtpaviljoen van kasteel Casier. Opvallend zijn de torens en de kapel, die laatste ingericht door Ruffo de Bonneval bij het intreden van zijn dochter in het klooster. Wellicht klinkt de naam Ruffo je bekend in de oren. De familie Ruffo di Calabria is een oude, Italiaanse adellijke familie waartoe ook koningin Paola behoort.
De Kordaal wandelroute: een fraai brokje natuur
Alle heerlijkheid goed en wel, maar wandelen doe ik vooral graag omwille van de natuur. Ook op dit vlak heeft de Kordaal wandelroute gelukkig heel wat te bieden. Meteen al van bij de start achter de kerk, wandel je te midden van de Nokerse akkers. Een betegeld pad slingert zich door het glooiende landschap, een nieuwsgierige koe vraagt zich luidop af wat je daar doet …
Twee kastelen, maar ook twee bossen
Via het Kordaelpad kom je terecht in het Kordaalbos, waar de Kordaalbeek zich een weg door het bos meandert. Je daalt eerst af in een kort dal om vervolgens terug naar boven te klimmen langs trapvormige hellingen die kenmerkend zijn voor dit gebied. Zwarte els is er de meest voorkomende boom maar krijgt gezelschap van es, meidoorn, vlier, lijsterbes en wilg. In de lente zie je in het dal tal van fleurige, vochtminnende planten. Op de hogere, drogere stukken vind je vooral zomereik, tamme kastanje, ratelpopulier, berk en hazelaar.
Niet veel verder kom je terecht in het Voedselbos, een educatieve ontmoetingsplaats voor permacultuur in de praktijk. Je wandelt langs een door populieren afgezoomde weg min of meer parallel aan de Kasteeldreef, een lange platanendreef die het kasteeldomein verbindt met de dorpskern van Nokere.
In de bochtige Spichtestraat, ten zuiden van het kasteeldomein, kan je nog enkele mooi gerenoveerde hoevetjes met typisch geel- en blauwgeschilderd houtwerk (de kleuren van het kasteel) bewonderen. Tenslotte brengt een klim langs de Nokeredorpstraat — Strava segmentje! — je terug naar het topje van de Nokereberg.
(Klik op de onderstaande foto’s voor een slideshow)
Een topper van formaat
De Nokereberg is dan misschien niet erg hoog, het niveau van de Kordaal wandelroute is dat zeker wel. Op deze wandeling valt gewoon niets aan te merken, al had ze wat mij betreft best wat langer mogen zijn. Maar die 6,5 km zijn zó de moeite waard dat ze de verplaatsing naar het ietwat geïsoleerde dorp kunnen verantwoorden. Met Nokere heb ik alweer een prachtige gemeente ontdekt in de Vlaamse Ardennen en aan het aantal wandelaars te zien ben ik lang niet de enige! Doen, die Kordaal wandelroute!
Praktisch
Bronnen: inventaris Onroerend Erfgoed, Natuurpunt
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies, schade of letsel voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!