Menu
Wandelblog

Mooi, mooier, mooist! Rooigemsebeek wandelroute

Wist je dat we allemaal ten minste één soul place hebben, een zogenaamde ‘zielsplek’ waar we ons op unieke wijze mee verbonden voelen? Jarenlang ben ik op zoek geweest naar die van mij, soms wel duizenden kilometers van huis. Wist ik veel dat mijn speciale plek gewoon vlakbij was. Maar nu weet ik het. Er is geen andere plaats die me zo inspireert, die zo vertrouwd aanvoelt, waar ik zo nostalgisch naar verlang als … de Vlaamse Ardennen. Zo beland ik keer op keer in dorpjes waar ik nooit eerder van hoorde, maar die aanvoelen als thuiskomen. Op de Rooigemsebeek wandelroute maakte ik kennis met Mullem, Wannegem-Lede en Huise. In deze post laat ik je meegenieten van deze prachtige wandeling!

Eeuwenoude voetwegen

Dat de Vlaamse Ardennen in mijn ogen hun bijnaam ‘wandelwalhalla’ dubbel en dik verdienen, hoef ik je niet meer te vertellen. Niet alleen de prachtige natuur — denk heuvels, kouters, panorama’s, bossen … alle met dat ‘ver weg van de bewoonde wereld gevoel’ — maar ook de vele pittoreske dorpjes brengen mij keer op keer in de zevende hemel. Toerisme Oost-Vlaanderen werkte er drie grote wandelnetwerken uit: Zwalmvallei, Bronbossen en Getuigenheuvels, elk met hun eigen charme.

De Rooigemsebeek wandelroute maakt geen deel uit van het netwerk van wandelknooppunten, maar de route is bewegwijzerd met de gekende zeshoekige bordjes. Je wandelt langs eeuwenoude voetwegen die in de jaren 90 een terechte opwaardering kregen. De meeste paden werden voorzien van betonnen grasdallen, wat misschien een heel klein beetje afbreuk doet aan de authenticiteit maar het wandelen wel aanzienlijk vergemakkelijkt.

Mullem, een onwaarschijnlijk schilderachtig dorpje

De Panorama wandelroute die start in Kwaremont of de Kordaal wandelroute in Nokere … Telkens wanneer ik in zo’n onwaarschijnlijk schilderachtige dorpjes terechtkom, vraag ik me af of ik nog wel in België, laat staan in Vlaanderen, ben. Toen ik voor het eerst in het valleidorpje Mullem kwam, twijfelde ik bovendien ook aan het tijdperk.

Archeologische vondsten die teruggaan tot de steentijd laten een zeer oude bewoning vermoeden. De huidige Mullemse dorpskern ontstond rond de Sint-Hilariuskerk die teruggaat tot de 12de eeuw. Je vindt er onder meer een pastorie, een herberg — ‘De kroon’, zalig, toch! — een 19de-eeuws schoolgebouwtje, typische plattelandswoningen en zelfs een klein kasteeltje.

Volg je de steile Aststraat (Strava segment, en wat voor één!) helemaal naar boven, dan kom je uit bij nog een kasteel. Kasteel Den Ast in Franse stijl werd ooit bewoond door Gaston de Gerlache, zoon van Belgiës bekendste Zuidpoolreiziger, Adrien de Gerlache. Opvallend is de belvedèretoren, mooi ingeplant op de helling boven de beekvallei. Vele huizen en hoeves in de buurt zijn trouwens nog altijd in het okergeel geschilderd als herinnering aan hun vroegere afhankelijkheid van het kasteel. Ook de muur rond het kerkhof en herberg ‘De kroon’ herdenken die oude horigheid.

Wannegem-Lede

Hoewel de kleine deelgemeente van Oudenaarde niet ver verwijderd is van de expresweg Gent-Oudenaarde (N60), waan je je in Mullem in andere oorden én tijden. Bovengenoemde voetwegen loodsen je moeiteloos langs weilanden en weidse kouters. Zo kom je terecht in Wannegem-Lede, een ander zeer landelijk gebleven en uiterst gezellig dorp.

Sint-Machutuskerk in Wannegem-Lede met een hoger gelegen ommuurd kerkhof met trap
Sint-Machutuskerk in Wannegem-Lede met een hoger gelegen ommuurd kerkhof toegankelijk via een trap.

Kasteeldomein de Ghellinck d’elseghem

Van het kasteel zelf is helaas slechts een glimp op te vangen, maar je wandelt via de Wannegem-Ledestraat wel dwars door het park van kasteeldomein de Ghellinck d’elseghem. In de verte ontwaar je een overgebleven waterpaviljoen dat ooit één van de kasteelvijvers sierde. Maar geen nood, de huizen waar je op deze route langsloopt, zijn minstens even bezienswaardig. Één ding hebben ze allemaal gemeen: ze zijn prachtig ingeplant in dit mooie gebied en verstoren de authenticiteit hoegenaamd niet.

De Schietsjampettermolen

De Schietsjampettermolen zie je al van heel ver liggen. Deze blikvanger in het landschap stelt je geduld danig op de proef. De route buigt er eerst verder van weg, maar uiteindelijk wandel je vlak langs dit mooie monument. Hoewel er reeds in de 16de eeuw sprake was van een molen op deze plek, is deze houten staakmolen niet de oorspronkelijke molen. De hoge molenberg op de heuvelrug langs de Huisepontweg werd in 1981 de nieuwe locatie voor de beschermde ‘Westmolen’ die men, niet zonder ophef, overbracht uit Houtave. De toenmalige veldwachter loste toen zelfs een schot om het transport tegen te houden. Deze schietgrage ‘sjampetter’ leverde de molen zijn klinkende bijnaam op. Je vindt op de verhoogde molendam ook een zogenaamde ‘oriëntatietafel’ vanwaar, bij mooi weer, de torens van Gent zichtbaar zijn.

Huisekoutermolen

Ook deze molen stond oorspronkelijk op een andere plaats dan zijn huidige stek op de heuvelkam in de Molenstraat te Huise. Voordien stond hier wel een stenen windmolen die omstreeks 1850 in vlammen opging. Net als de Schietsjampettermolen is ook de Huisekoutermolen opnieuw maalvaardig gemaakt.

Huisekoutermolen op de Rooigemsebeek wandelroute

De slag bij Oudenaarde

Vandaag bieden de akkers langsheen de Lange Aststraat een prachtig vergezicht tot in Gent (je ziet o.a. de KBC-toren aan Flanders Expo), maar ooit waren de hoogtes van Huise het toneel van een belangrijke veldslag. Een monument langs de kant van de weg herdenkt de slag bij Oudenaarde tijdens de Spaanse Successieoorlog (18de eeuw). De Korte Aststraat tenslotte, is een mooie platanendreef die zich langs de okergele muur van kasteel de Gerlache terug naar de vallei kronkelt.

Topper van formaat

Eerlijk gezegd had ik na de verrassende ontdekking van Nokere en zijn schitterende Kordaal wandelroute niet verwacht om in deze streek al zo snel een nieuwe voltreffer te vinden. Dat ik de Rooigemsebeek wandelroute maar liefst drie keer op één week tijd wandelde, zegt alles. Het schilderachtige valleidorpje Mullem, Wannegem-Lede en Huise met hun houten molens en eindeloze, glooiende velden, maar ook gewoon de verharde voetwegen, de prachtige huizen: alle charmeerden ze mij zo ongelofelijk hard! Ik kijk er zo enorm naar uit om, eens het weer kan, op het terrasje van de Kroon te mijmeren over al dat moois … Zie ik je daar?

Praktisch

  • Sint-Hilariuskerk, Mullemstraat, 9700 Mullem (Oudenaarde)
  • 13,5 km
  • ± 2 uur 40 min.
  • 95 hoogtemeters
  • 63 % verhard
  • De route is bewegwijzerd, GPX of volgen op kaart
  • Parkeren kan in het dorp

Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies, schade of letsel voortkomend uit of verbonden aan het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!