Belofte maakt schuld, maar deze hier loste ik met héél veel goesting in. Een paar weken geleden, in het artikeltje over de Dauwtrip wandelroute, beloofde ik jullie een kortere wandeling in de omgeving van Maarkedal. Met keuze te over — in de Vlaamse Ardennen zit je echt nooit om een mooie wandelroute verlegen — besloot ik te gaan voor een ode aan de grondlegger van het toerisme in Zuid-Vlaanderen: de Omer Wattez wandelroute in Schorisse. Het weer was wisselvallig, nu eens lente, dan weer herfst, maar dat kon de pret op deze prachtige knooppuntenwandeling niet bederven. Lees snel verder om te ontdekken wat deze topper voor je in petto heeft!
Omer Wattez: vader van de ‘Vlaamse Ardennen’
Ik kwam Omer Wattez al eens tegen tijdens een eerdere wandeling. Niet echt natuurlijk, want de man overleed al in 1935. Ooit stond schrijver Omer Wattez samen met dichter Pol de Mont op de Geuzentoren in het Muziekbos te Ronse. Daar stonden ze, twee woordkunstenaars samen, Wattez geboren in Schorisse, de Mont afkomstig uit een andere Vlaamse streek. Onder de indruk van het heuvelachtige reliëf, riep die laatste verbaasd: “Maar dat zijn hier de Vlaamse Ardennen!”
Pol de Mont mag dan wel de bedenker van de naam ‘Vlaamse Ardennen’ zijn, het is Omer Wattez die de toeristische regio op de kaart heeft gezet. Al op het einde van de 19de eeuw schreef hij Een hoekje van Zuid-Vlaanderen: Oudenaarde, Ronse en omstreken en in 1914 de uitgebreidere gids De Vlaamsche Ardennen. Wandelingen en uitstapjes in het land van Oudenaarde en Ronse. Daarnaast was hij ook vertaler en onderwijzer. Ja, ik voel toch wel enige connectie! Had Wattez vandaag nog geleefd, dan had hij vast een wandelblog gehad …
Eén van de gedichten van Omer Wattez die deze route opluisteren.
Schorisse, Schuusse in de volksmond
De Omer Wattez wandelroute start aan de kerk van Schorisse aan de rand van de gemeente. Schuusse is een kleine deelgemeente van Maarkedal en een taalgrensgemeente met Henegouwen. Het landbouwdorp is niet meer dan een straatdorp in een sterk heuvelend landschap ingesneden door diverse beekvalleien. Zo heb je er de Molenbeek met een watermolen die nog steeds in werking is. De molen hing vroeger af van het kasteel van Schorisse dat zelf helaas volledig verdwenen is.
Schorisse was reeds bekend in de 12de eeuw, meer bepaald door de Heeren van Schoorisse. Archeologisch onderzoek bracht echter een veel oudere, zelfs prehistorische bezetting aan het licht. De ontstaansgeschiedenis (alsook de afkomst van de naam) van de gemeente is nog onzeker (Germaans of Keltisch?) maar liet wel haar sporen na. Het rechtlijnige tracé van de Tenhoutestraat en Koekamerstraat zou bijvoorbeeld teruggaan op een Gallo-Romeinse weg.
Knooppuntenwandeling van 7,4 of 10,2 km
De Omer Wattez wandelroute is een korter alternatief voor wie de prachtige Dauwtrip van 25 km letterlijk een stapje te ver vindt. Je wandelt immers via kronkelende veldwegels en holle wegen langs enkele van de mooiste hoekjes van de Vlaamse Ardennen die je ook op de Dauwtrip wandelroute (en zelfs de Wandelwalhalla challenge, zij het hiervan slechts een heel klein stukje) verkent. Onderaan deze post vindt je ook nog een verkorte versie van de Omer Wattez wandelroute zelf (7,4 km i.p.v. 10,2 km).
’t Bosgat en Bos Ter Rijst
Uitkijkpunt ’t Bosgat biedt een mooi panoramisch zicht op de typische getuigenheuvels van de Vlaamse Ardennen. Vlakbij, langgerekt op de steile oostflank langs de bovenloop van de Molenbeek, ligt Bos Ter Rijst. Met zijn talrijke bronnen, kabbelende beekjes en etherische tapijt van blauwe boshyacinten in het voorjaar, is dit een niet te missen parel. Als je kiest voor de verkorte versie van de wandelroute, sla je dit prachtige bos jammer genoeg over.
Links zie je Bos Ter Rijst in de winter, rechts in de lente.
Wandeling met een ⭐
De keren dat ik niet genoten heb van een wandeling in de Vlaamse Ardennen kan ik zo op mijn ene hand tellen. Één keer maakte ik een knooppuntenwandeling langs de kanten van Zulzeke met een héél lang stuk langs een drukke baan. Meh. En op een zeer mistige dag waagde ik me aan de Kabouterwandeling in de hoop dat de mist zou optrekken. Niet dus. Tot overmaat van ramp botste ik die dag ook op een loslopende hond zonder baasje in Bos Ter Rijst. Die Kabouterwandeling moet ik binnenkort nog eens overdoen. Ik vermoed dat ze heel mooi is … Op die luttele twee keer na, heb ik altijd met volle teugen genoten van mijn avonturen in deze magnifieke streek. En dat was deze keer niet anders.
Dat de Omer Wattez wandelroute bovendien mijn tienerdochter (voor wie 10 km ‘het einde van de wereld is’) kon bekoren, wil ook wel iets zeggen. De veldwegels en holle wegen vond ze heerlijk, de koeien (vooral K3 van hierboven) ronduit charmant. De prachtige vergezichten en het bos ontlokten zelfs menig ooh & aah. Om die reden geef ik deze wandeling dan ook een ⭐. Ben je gewoon op zoek naar een niet al te lange maar toch gevarieerde natuurwandeling of wil je de omgeving van Maarkedal beter leren kennen, dan raad ik je deze route zeker aan. Je maakt er kennis met de Vlaamse Ardennen op hun best: golvende panorama’s, beboste plateaus met steile flanken, markante insnijdingen door beken, de aanwezigheid van bronnen en zoveel meer! Maarkedal moet je beleven, zeggen ze, en dat is niet gelogen!
Praktisch
Omer Wattez 10, 2 km
Omer Wattez 7,3 km
Bronnen: Inventaris Onroerend Erfgoed
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!