September was hectisch. Om allerlei praktische redenen geraakte ik de afgelopen weken vaak niet veel verder dan mijn eigen gemeente. Deze week sprong ik voor dag en dauw op mijn fiets om getuige te zijn van een explosie van kleuren in het Zwin van Berlare. In deze post neem ik je mee op een knooppuntenwandeling van 7 km langs de akkers en graslanden van de Paardeweide en het Paardebroek, wetlands die deel uitmaken van natuurgebied de Scheldebroeken.
Scheldebroeken: het Zwin van Berlare
Wie mijn blog in de gaten houdt, weet dat mijn hart sneller klopt voor de Kalkense Meersen. Ter hoogte van Berlare gaat het mooie natuurgebied over in de Scheldebroeken: een 7 kilometer lange lappendeken van kruidenrijke open graslanden, broekbosjes en ondiepe waterpartijen, zeer in trek bij vogels van allerlei pluimage. Het stiltegebied maakt dan ook deel uit van een reservaatproject dat niet voor niets ‘het Zwin van Berlare’ wordt genoemd.
Heel wat percelen worden hier al eeuwenlang beheerd als hooiland, maar andere werden omgezet tot akkers waardoor de natuurwaarde hier in de loop der jaren sterk achteruitging. Sinds 1992 werkt de vzw Durme door de uitbouw van het reservaat aan het herstel van de waarde voor de natuur. In het westen van de Scheldebroeken vind je het Paardebroek en de Paardeweide die beide deel uitmaken van het Sigmaproject Cluster Kalkense Meersen. Om de achterliggende woongebieden te beschermen tegen wateroverlast, werd het Sigmaplan in het leven geroepen.
Van strontmuseum naar bos
Mijn fiets parkeerde ik ter hoogte van het Riekend Rustpunt, het kleinste museum van Vlaanderen, over … stront. Ja, dat lees je goed. Van de 17de tot ergens in de jaren ’30 van de vorige eeuw, ontstond er namelijk een drukke mesthandel tussen de steden en de boerenbuiten. De dichtbevolkte steden produceerden veel mest en de boeren konden die goed gebruiken voor de bemesting van de landbouwgrond.
Het eerste knooppuntenbord vond ik wat verder en bracht me, met een explosie van kleuren onder de opkomende zon, meteen in de sfeer. Ik wandelde langs akkers en veeweiden via modderige paden die de eerste zonnestralen meesterlijk weerspiegelden. Echt onbetaalbaar!
Met dit in mijn achterhoofd zag ik de iets mindere stukjes langs de gewone baan graag door de vingers. Van op het jaagpad kon ik dan weer het Paardebroek bewonderen, een stuk vochtig grasland in ware wetland-stijl. Ter hoogte van de aanpalende Paardeweide verliet ik vervolgens het jaagpad, maar niet zonder eerst het landschap van riet en open water te bewonderen. En dan … het bos in!
Bos? Jazeker! Ik wist dat er hier een bos was, ietwat verscholen achter de ringdijk, maar zo mooi had ik het niet verwacht. Op deze plek waande ik me even ver weg van alles, ook al is het geen oeroud, dichtbegroeid woud met reuzehoge bomen en is het jaagpad eigenlijk vlakbij. Maar alleen al het feit dat ik hier ontelbare keren voorbijfietste zonder mij bewust te zijn van dit magische plekje, maakte het des te charmanter.
Wie het kleine niet eert, …
Mijn grootmoeder zaliger zei altijd: “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd”. Ik had — helaas — een pandemie nodig om mij te realiseren hoeveel waarheid achter deze woorden schuilgaat. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat deze knooppuntenroute in Berlare mij zo zou bekoren. In eerste instantie was ik op mijn fiets gesprongen om het vroege zonlicht te vangen. Dat ik daarbij — eindelijk — eens zou wandelen langs de Paardeweide, het Paardebroek en dat mysterieuze bos, was een welkom extraatje.
Maar dat draaide dus even anders uit. Hoewel ik erin slaagde om de vluchtige zonsopgang mooi vast te leggen op beeld, werden de foto’s eerder bijzaak en genoot ik met volle teugen van deze mooie knooppuntenwandeling. Spectaculair is ze niet, maar voor wie het kleine weet te appreciëren, is de route een pareltje. Onder de laatste foto’s vind je alle informatie om de wandeling zelf te maken.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!