Sinds ik als prille tiener Dances with Wolves zag, heb ik iets met bizons. Toen ik vlak na de start op deze wandeling van Natuurpunt in de verte een kudde donkerbruine ‘veel groter dan koeien’ runderen ontwaarde, kon ik mijn ogen dan ook niet geloven: buffaloes! Pinch me, schat, maar ze stonden er echt, daar in de Perlinkvallei! De wandeling was voor mijn part toen al geslaagd. Hoe het verder ging op deze ‘bizondere’ route in de eigenzinnige Geuzenhoek te Korsele en of ik uiteindelijk ook een ⭐ uitdeelde, vertel ik je in deze post.
De Geuzenhoek in Korsele
Hoewel Korsele in Sint-Maria-Horebeke niet meer is dan een gehucht, amper een zakdoek groot, kent het plaatsje een rijke geschiedenis. Met ongeveer 2000 Horebekenaars is Horebeke één van de dunst bevolkte gemeentes in België. Artefacten uit de Steentijd en sporen uit de IJzertijd en de Romeinse periode bewijzen evenwel dat de mens hier altijd al graag gewoond heeft. In de middeleeuwen werd het glooiende landschap definitief ontgonnen en werd de basis gelegd voor de huidige gemeenschap. De naam ‘Korsele’ is een verbastering van het Romaanse ‘curticella’ (kleine hoeve) dat teruggaat tot de Merovingische tijd (7de eeuw).
Toen in het begin van de 16de eeuw het protestantisme opkwam onder invloed van Luther en Calvijn en deze beweging vervolgens hardhandig bevochten werd door ‘IJzeren Hertog’ Alva, werd Korsele samen met de gehuchten Rokegem en Vrijsbeke een toevluchtsoord voor protestantse geuzen. Het gebied kreeg om die reden dan ook de bijnaam ‘de Geuzenhoek’. Sinds die tijd is Korsele het enige protestantse dorp dat zich al meer dan vijf eeuwen weet te handhaven in Vlaanderen.
Één van de grote namen uit de Korseelse geschiedenis is Jacob Blommaert. Deze tapijtfabrikant werd in 1567 verbannen uit Oudenaarde omwille van zijn hervormde opvattingen. Met een legertje van 400 geuzen slaagde hij er echter in om Oudenaarde in te nemen, maar kort nadien liet hij het leven op zijn vlucht voor de troepen van de overijverige Alva. De medestanders en nazaten van Blommaert ontvluchtten Oudenaarde en verspreidden zich over dorpen in de omgeving. Daar overleefden zij door zich katholiek voor te doen, terwijl ze in stilte het protestantse geloof beleden.
Pas in 1823 kregen de protestanten in Korsele van Koning Willem I de toelating om een kerkhof aan te leggen. Op de kleine begraafplaats liggen verschillende Blommaerts ten ruste en de familienaam komt in deze streek ook nog frequent voor. De hervormde kerk of ’tempel’, die langs de buitenkant niet verschilt van een katholieke, dateert uit 1872. Voor meer info over deze boeiende geschiedenis en haar kleurrijke figuren (waaronder zelfs Vincent van Gogh) verwijs ik graag naar de infoborden ter plekke.
‘Bizondere’ natuur
De blauwe wandeling van Natuurpunt langs de Perlinkvallei, voorheen de ‘Kraaienveldroute’, start in de Koning Willemdreef naast de perfect onderhouden ‘Nieuwe Kerk’ waar nog elke zondag een protestantse dienst plaatsvindt. Het nauwe straatje gaat al snel over in een onverharde wegel en dan, bam, een kudde Amerikaanse bizons. Waarom de dieren er staan, is me een raadsel — nog een Dances with Wolves-fan? — maar spectaculair is het zeker wel.
De korte Koning Willemdreef is eigenlijk de aanlooproute naar de wandeling. De wandellus start namelijk op het punt waar je de bizons in het vizier krijgt. Daar kan je kiezen: ofwel rechtdoor, in de richting van de indrukwekkende reuzen, ofwel linksaf door het poortje van Natuurpunt. Omdat ik zó benieuwd was naar de dieren, besloot ik rechtdoor te gaan en het poortje voor op het einde van de wandeling te bewaren. Achteraf heb ik mij dat zeker niet beklaagd, want het laatste stukje door de hoogstamboomgaard van Natuurpunt was beslist ook de moeite waard.
Amerikaanse bizons in de Vlaamse Ardennen? Dat ziet er niet eens zo misplaatst uit in het glooiende landschap dat zich kenmerkt door valleibosjes, kleine moerassen, struwelen, hooilanden, weiden en akkers. De Perlinkvallei is een klein natuurgebied op de rechteroever van de Perlink- of Boekelbeek, die verder stroomafwaarts Moldergembeek heet en uitmondt in de Zwalm onder de naam Peerdenstokbeek.
De ene verrassing na de andere
De historiek van Korsele, de Amerikaanse bizons… en zeggen dat ik gewoon van plan was om een korte natuurwandeling te maken. Maar op deze relatief korte route volgde de ene verrassing na de andere. De gekasseide Molenberg naast de Moldergemmolen — bekend bij Flandriens en coureur-kijkers — leidde me naar en zelfs door de boomgaarden van Fruithoeve Picard.
Via veldwegels en bevallige plattelandsstraatjes kwam ik vervolgens uit op het weidse (en winderige) plateau waar de Tissenhovemolen staat. De houten staakmolen wordt momenteel gerestaureerd en staat daarom in de steigers, maar wat een spectaculair zicht zal het zijn eens de molenwieken het landschap opnieuw domineren.
Een buurtwegel, tenslotte, bracht me terug in de Perlinkvallei waar een passage langs een kleine hoogstamboomgaard uiteindelijk uitmondde in de veldweg met het poortje die ik in het begin van de wandeling al gespot had. De bizons bevonden zich inmiddels wat verder op de heuvel waardoor ze minder goed te zien waren. Mijn keuze om eerst voor de dieren te gaan, was dus de juiste geweest, temeer omdat het kleine natuurgebiedje van Natuurpunt de kers op de taart was.
Onverwachte topper
Net zoals ze zeggen dat je een boek niet mag beoordelen op zijn cover, vel je ook best geen oordeel over een wandeling op basis van het percentage (on)verharde wegen. Verhard terrein betekent overigens niet noodzakelijk asfalt of beton, maar kan bijvoorbeeld ook grind, schors of nog een andere (relatief droge) ondergrond zijn.
Met 75 % verharde wegen waren mijn verwachtingen voor de blauwe route van Natuurpunt door de Perlinkvallei niet heel hoog gespannen, al was ik er zeker van dat de vallei op zich wel mooi zou zijn. En dat was ze, maar ook de verharde stukken waren zonder twijfel de moeite waard. De gekasseide helling van de Molenberg, de slingerende plattelandsstraatjes, de rechte kouterbaantjes enz.: stuk voor stuk waren ze aangenaam om te bewandelen.
Wil je graag kennismaken met een plek die historie uitademt en misschien ook wat excentriciteit — bizons en protestantse tempels: je vindt ze niet overal in Vlaanderen — in een natuurlijk kader, dan raad ik je deze route zeker aan. Ik geef deze wandeling dan ook met graagte een ⭐. Onder de foto’s vind je de praktische informatie.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!