Knuppelpaden, vlonderpaden, paaltjeswegen … Het maakt niet uit hoe je ze noemt, maar telkens wanneer ik op zo’n pad beland, ben ik blij als een kind dat cadeautjes onder de kerstboom vindt. Op Kerstdag viel mijn keuze op het Roofridderspad in de Koudenbergbeekvallei, een knooppuntenwandeling met de belofte van zo’n plankenpad. De naam van de route verwijst naar de legende van de stichting van de abdij te Affligem. Hier wandel je in de eeuwenoude voetsporen van de monniken langs een historisch belangrijk landschap op een steenworp van het klooster: met bomenrijen omzoomde akkers en weilanden, bossen en — hoe kan het ook anders in deze streek — hoppestaken. In deze post vertel ik je wat meer over de geschiedenis achter deze mooie wandelroute. Onderaan vind je alle praktische informatie om de wandeling zelf te maken.
De abdij van Affligem
Op een beboste heuvelrug halverwege Gent en Brussel, ligt de abdij van Affligem. Vóór de stichting van de religieuze gemeenschap had deze streek een kwalijke reputatie. Lokale ridders gingen er namelijk vaak hun boekje te buiten bij tolheffingen. Door de toegenomen militaire aanwezigheid van grafelijke troepen halverwege de 11de eeuw werd het echter voor de roofridders minder evident om reizigers en handelaars lastig te vallen.
De legende wil dat zes van die ridders tot inkeer kwamen en besloten om als kluizenaars boete te doen voor hun wereldse zonden. De abdij kent een ingewikkelde stichtingsgeschiedenis die begon in 1062, met de toelating van de bisschop van Keulen om een gemeenschap te stichten. Al snel kregen de eremieten — al dan niet onze ex-roofridders — het gezelschap van een zekere Fulgentius, een monnik uit Verdun, die de taak van abt op zich nam en hen de regel van Sint Benedictus aanleerde. In 1086 schonk de graaf van Leuven een domein voor het verder uitbouwen van de Sint-Pieters-en-Paulusabdij. Dankzij de steun en bescherming van de graaf stond de abdij weldra aan het hoofd van een reeks andere kloosters in het hertogdom Brabant.
Wie Affligem zegt, zegt abdijbier: bijna 1000 jaar geleden stichtten de ridders ook een brouwerij. Het bier wordt inmiddels niet meer in de abdij zelf gebrouwen en wordt dus niet langer beschouwd als trappistenbier. Wel speelt het nog steeds een grote rol in het leven van de monniken van Affligem. Tot op vandaag zijn zij nog steeds de kwaliteitsbewakers van het bier. Onderstaand promofilmpje van de brouwerij die nu onderdeel van Heineken is, zinspeelt op de legende van de zes roofridders.
De Koudenbergbeekvallei
Het Roofridderspad (of de Roofridderswandeling) leidt je door de Koudenbergbeekvallei, een gemeentelijk natuurontwikkelingsgebied waar een stukje kwetsbare natuur de kans krijgt om te herstellen. Dankzij de gevarieerde ondergrond tref je hier heel zeldzame natuur op een historisch bijzondere plek. Je wandelt langs bossen en akkers, weilanden, bomenrijen en hoppestaken. Dat doe je hoofdzakelijk langs onverharde paden, verschillende korte vlonderpaden en zelfs een vlondertrap. Toch zijn waterdichte wandelschoenen (of laarzen) tijdens de natste maanden van het jaar écht wel een must hier.
Het Roofridderspad is een knooppuntenwandeling maar de route is eveneens zeer zorgvuldig bewegwijzerd. Enkele blikvangers onderweg zijn de grote zwarte ‘Mariliandica’ populier, een boom van 150 à 200 jaar oud die destijds werd aangeplant als grensboom om drie percelen af te bakenen. In ‘Karel’s Hoekje’ kan je vanop een massieve bank tot rust komen met zicht op een poel en, met wat geluk, een wilde ree. Wat verderop staat een jachttoren. Vier dagen per jaar mag er namelijk gejaagd worden op fazanten, hazen, konijnen en reeën door de erkende Jachtgroep Blereghem. Onderweg steek je ook de Koudenbergbeek over die door het valleibos van de Koudenberg meandert.
Drassige aanrader
Eerst droomde ik van een witte kerst, daarna was all I wanted for Christmas een gouden zonsopgang. Die kreeg ik beide dus duidelijk niet … Maar mij hoor je niet klagen, want wat ik wél kreeg waren ‘mijn’ geliefde vlonderpaadjes. Als klap op de vuurpijl spotte ik bovendien enkele herten. Voor de bewoners van deze streek misschien een vanzelfsprekendheid, voor mij een bijzondere ontmoeting die zeker en vast nog bijdroeg tot het ietwat mystieke sfeertje rond het ontstaan van de abdij.
Ben je op zoek naar een niet al te lange (6,2 km) wandeling en mag het wat drassiger zijn, dan raad ik je het Roofridderspad echt wel aan. Ook kinderen zullen deze route — en de wegwijzertjes met ridders — zeker appreciëren. Sommige stukjes langs woonwijken zijn misschien iets minder charmant, maar dat maken de bijzondere fauna en flora van de Koudenbergbeekvallei, passages met hekjes langs grote grazers (die er niet stonden toen ik er was) en het zicht van de abdij dan weer meer dan goed.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!