Menu
Wandelblog

Voorwaarts, mars! De vallei van de Zwarte Beek

Een zompnatte beekvallei en de belofte van een plankenpad: daarmee pak je me zó in. De laatste tijd laat ik me wel vaker verleiden door Natuurpunt. Zondag viel mijn keuze op de rode wandeling in de vallei van de Zwarte Beek, een route die gedeeltelijk over militair domein loopt en daardoor enkel op weekends en feestdagen toegankelijk is. In deze post vertel ik je wat je mag verwachten van deze ietwat exclusieve wandeling in ‘Koersels Kapelleke’. Geen zin om te lezen? Onderaan vind je alle praktische informatie over deze route.

“Één van de mooiste wandelingen in Limburg”

Moerassen die geleidelijk aan overgaan in bloemrijke graslanden en nog wat verderop in open heide of zelfs duinen: deze unieke overgang vind je maar op een handvol andere plaatsen in West-Europa, laat staan in Vlaanderen. Ze karakteriseren de vallei van de Zwarte Beek, waarvan het roestbruine water zich kronkelend een weg door het beekdallandschap baant.

Vorige zomer verloor ik mijn hart aan Limburg, Vlaanderen’s grootste wandelparadijs. Inmiddels verkende ik al heel wat hoekjes van het Nationaal Park Hoge Kempen en dat was ik ook vorig weekend van plan (en heb ik uiteindelijk ook gedaan ;-). Onderweg naar daar besloot ik echter een omweg te maken langs Beringen. Op de website van UiTinVlaanderen had ik namelijk gelezen dat de rode route één van de mooiste wandelingen in de wandelprovincie is.

Drassig, met hier en daar een plankje

Bezoekerscentrum De Watersnip is de ideale uitvalsbasis om de vallei van de Zwarte Beek te verkennen. Van daaruit starten verschillende bewegwijzerde wandelroutes, variërend in lengte en ondergrond. Op de rode route wandel je eerst (of laatst als je de route in de andere richting volgt) een stukje langs het Prikkelpad, een belevingswandeling langs voelkastjes, een kijkwand en dergelijke meer. Hoewel kinderen dit zeker geweldig zullen vinden — dit pad is trouwens toegankelijk voor kinderwagens en rolstoelen — begon voor mij de pret pas écht na het oversteken van de Heihoeveweg, op de Hogebosweg. Toen kwam ik namelijk terecht op het soort paden waar ik zo van hou: drassig, met hier en daar een plankje waar het te gortig wordt. Het ‘zwevende’ vlonderpad op de bovenstaande foto is het eerste dat je tegenkomt op deze route.

Natuur op militair domein

Een wandelroute die voor een stuk door militair gebied loopt: voor mij was het een first. Op het militaire domein werken Natuurpunt en het Agentschap voor Natuur en Bos samen met Defensie aan het beheer en de bescherming van het unieke ‘beek/heidelandschap’. De vallei van de Zwarte Beek is één van de best bewaarde beekvalleien van de Benelux. Hier bleven prachtige stukken natuur zoals uitgestrekte landduinen, droge en natte heidegebieden en vennen, intact. Ook ‘kwelzones’, plaatsen waar het grondwater aan de oppervlakte stroomt, komen hier nog voor.

‘Kamp Beverlo’ is eveneens een habitat voor diverse vogels, zoals de boomleeuwerik, de nachtzwaluw, de blauwborst en de watersnip, die zijn naam leende aan het bovengenoemde bezoekerscentrum in Koersel. Ook zeldzame amfibieën als de heikikker en de rugstreeppad zijn hier in hun nopjes. Dat was ik trouwens zelf ook!

“We zijn hier precies in de Hoge Venen”, zei ik tegen mijn wederhelft. Dennenbomen langs de kant van het pad, het kabbelende water op de achtergrond … Hier en daar steek je op deze wandeling kleine stroompjes met grondwater — dat van de ene naar de andere, lagergelegen kant van het wandelpad loopt — over. En dan is er dat andere vlonderpad, één van de oudste en langste plankenpaden in Limburg dat in 2019 een ferme facelift kreeg. Hier is de kronkelende loop van de Zwarte Beek nog het meest intact. Het water dankt zijn roestbruine kleur trouwens aan de aanwezigheid van ijzer dat oxideert zodra het aan de oppervlakte komt.

Een uniek stukje natuur

Één van de mooiste wandelingen van Limburg zou ik deze rode wandelroute in ‘Koersels Kapelleke’ langs de vallei van de Zwarte Beek in zijn geheel zelf niet noemen. Wel wandel je er langs één van de meest unieke brokjes natuur in Vlaanderen. Het stuk van km 2 tot 5, met zijn plankenpaden en kwelstroompjes, verdient wat mij betreft een dikke ⭐. Hiervoor alleen al kijk ik ernaar uit om de wandeling nog eens opnieuw te maken in de lente of zomer, wanneer alles in volle bloei staat. En misschien vraag je je wel af of ik mijn wandelschoenen na deze tocht nog proper gekregen heb. No worries hoor, ze zijn inmiddels als nieuw!

Praktisch

  • Bezoekerscentrum De Watersnip, Grauwe Steenstraat 7, 3580 Beringen
  • 6,86 km
  • ± 1 uur 20 min.
  • 41 hoogtemeters (lichte inspanning)
  • 30 % verhard
  • Bewegwijzerde route, GPX of volgen op kaart
  • Parkeren kan aan het bezoekerscentrum
  • Van aan het bezoekerscentrum starten verschillende bewegwijzerde wandelroutes. De rode route is de langste. Meer info vind je hier

Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!