Nee, het kunnen niet allemaal toppers zijn en zoiets is bovendien ook heel subjectief. Het bejubelde Stropersbos in De Klinge, bijvoorbeeld, kon mij persoonlijk niet echt bekoren. Ik durfde dan ook mijn verwachtingen voor een suggestieroute langs de Lembeekse bossen niet al te hoog spannen. “Goed”, zei ik tegen mijn wederhelft, “in het slechtste geval hebben we toch onze beweging gehad.” Maar gelukkig werd deze knooppuntenwandeling alles behalve een teleurstelling. In dit artikel vertel ik je waarom manlief en ik niet alleen met volle teugen genoten van het bos maar ook van de open landschappen tussendoor. Merci, Routen, voor de inspiratie. Jullie Lembeekse bossen wandelroute is een prijsbeest!
Oude stuifduinen
Lembeke ontstond op oude stuifduinen die zich ongeveer 10.000 jaar geleden vormden, toen de Noordzee nog niet bestond en het Europese vasteland nog met Engeland verbonden was. De naam van de deelgemeente van Kaprijke werd zo’n 800 jaar geleden voor het eerst vermeld als Lembeca en zou mogelijks een verwijzing zijn naar de klei- of leemachtige bodem (het Germaanse laima, leem) van een beek (baki, beek) die het gebied doorkruiste. Zeker is dat evenwel niet en er zijn ook andere theorieën, maar er lijkt toch één constante te zijn: de aanwezigheid van een waterloop. Op één van die oude landduinen, de dekzandrug Maldegem-Stekene, bevindt zich een bosgordel waarvan de Lembeekse bossen deel uitmaken.
De Lembeekse bossen vormen geen aaneengesloten boscomplex, maar zijn een mozaïek van stukjes bos afgewisseld met weide- en akkerlanden. In het noorden kwamen lange tijd vooral naaldbomen voor — aangeplant door grootgrondbezitters met de mijnindustrie in hun achterhoofd — die het goed deden op de mineraalarme zure zandgrond. Nu wordt dit monotone naaldbos geleidelijk aan opnieuw omgevormd tot het gevarieerde, natuurrijke loofbos dat het ooit was. Ten zuiden van de Burggravenstroom bevindt zich een vochtig loofbos dat men de Bellebargiebossen, Bakkersbossen of Kwaddebossen noemt. Dit stuk van de Lembeekse bossen kent een erg waardevolle flora die wijst op een zeer oude geschiedenis. Tenslotte, te midden van dit alles, vind je akkers en weiden, omzoomd door houtkanten en houtwallen.
De wandeling die ik maakte is een suggestieroute langs knooppunten voorgesteld door Routen. Ik ontving onlangs hun gloednieuwe wandelpakket voor het Meetjesland en koos er de Lembeekse bossen wandelroute uit. Wat me vooral zo aansprak was het uitgesproken onverharde karakter van deze wandeling, maar liefst 86 %. Zo heb ik het graag! Ik zei het eerder al: niet elke wandeling is een winner, maar dat is de Lembeekse bossen wandelroute imho wel.
Nieuwsgierige koeien op een magisch momentje
Over prijsbeesten gesproken … Onderweg naar de wandeling zag ik mistige velden die me bijna deden stoppen — echter niet zo handig op de snelweg — zo mooi! Typisch, dacht ik, net nu gaan we wandelen in het bos. Toen wist ik nog niet dat open landschappen evenzeer deel uitmaken van de Lembeekse bossen als de bomen zelf. Na een geslaagde start langs een erg fraai stuk van het bos met véél oh’s en ah’s — sorry, schat, ik weet dat ik kan doordrammen als ik in mijn nopjes ben — naderden we de rand van het bos. “Dit is pas wow“, zei mijn man. Nu, zelf ben ik het gewoon om voor zonsopgang op stap te zijn, maar die lieve schat blijft meestal wat langer dan mij liggen. Maar zonsopgangen gaan nooit vervelen en ik moet hem gelijk geven: deze was wel bijzonder spectaculair.
We kwamen op een open stuk waar het wandelpad midden door in mist gehulde velden liep. De zon kwam tevoorschijn van achter de bomen en net op hetzelfde moment materialiseerde een kudde nieuwsgierige koeien die als prijsbeesten poseerden voor mijn camera. Dagen later sprak mijn man nog van dit magische momentje dat, het moet gezegd, mijn perceptie over deze wandelroute zeker gekleurd heeft.
Van oh-momentje naar ah-momentje
Gelukkig kan ik oprecht zeggen dat de wandeling ook na dit kortstondige magische momentje en na het oversteken van de Burggravenstroom moeiteloos overeind bleef. Er was natuurlijk het kleine houten kapelletje van de “Bevende Hazelaar” waar volgens de legende de graaf van Kleef, aanvoerder van de Gentenaars in de strijd tegen Maximiliaan van Oostenrijk, werd gedood. Een boom, die eigenlijk een linde is en geen hazelaar, duidt deze plaats aan. Ooit werd een klein Mariakapelletje aan de boom gehangen dat nu nog steeds een bedevaartsoord is, zelfs mét processie in de meimaand.
Maar het waren in de eerste plaats de prachtige vergezichten (uitgestrekte open akkers, velden omzoomd met trotse bomenrijen …) die nog meer oh- en ah-momentjes teweegbrachten, vooraleer we opnieuw het bos indoken, terug over de Burggravenstroom, waar de pracht uiteraard niet ophield. Ik herhaal, voor mij persoonlijk was dit een topwandeling waarop zovele van mijn favoriete ingrediënten aanwezig waren: mooie stukjes bos, een magische zonsopgang, prachtige vergezichten, nieuwsgierige grote grazers, een brokje geschiedenis, bonte herfstflora en niet te vergeten mijn schat van een man. Om al die redenen geef ik de Lembeekse bossen wandelroute dan ook met plezier een ⭐. Objectief? Neen, zeker niet, maar dat kan een persoonlijke wandelblog zich gelukkig wel permitteren. Onder deze laatste foto’s vind je alle praktische informatie die je nodig hebt om de wandeling zelf te maken.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!