Ik heb een zwak voor bossen. John Muir zei ooit: “Into the forest I go to lose my mind and find my soul.” Als je ’t mij vraagt, is een boswandeling altijd een goed idee. Van weelderig groen in de zomer tot bont gekleurd in de herfst, over kaal maar zeker niet saai in de winter en gestaag crescendo in de lente: bossen zijn steeds een bezoekje waard. Één van mijn favoriete bossen is het Raspaillebos in Geraardsbergen, waar de paden nu eens langs de steile hellingen van de Vlaamse Ardennen, dan weer op de zachte glooiingen van het Pajottenland meanderen. Deze keer volgde ik er de blauwe A.S.Adventure wandelroute van om en bij 7km. Dit is een bewegwijzerde wandeling, maar onderaan deze post vind je de route ook op kaart, alsook het GPX bestand.
Van oerbos …
Heel lang geleden, in de dagen van olim, strekte zich in Gallië een reusachtig oerbos uit. Julius Caesar trok destijds met zijn leger door dit dichte woud en sprak in zijn De Bello Gallico over het ‘Silva Carbonnaria’ of ‘Kolenwoud’, een verwijzing naar de winning van houtskool die nodig was voor de productie van ijzer. Over de eeuwen heen raakte dit oerbos sterk versnipperd en nam het danig in oppervlakte af. Naast onder andere het huidige Zoniënwoud en het Kravaalbos, maakte ook het bossencomplex gevormd door het Raspaillebos, Moerbekebos, Karkoolbos en Kluysbos ooit deel uit van het grote Kolenwoud.
… tot bossencomplex over provinciegrenzen heen
Het bovengenoemde bossencomplex ligt op een heuvelrug te Geraardsbergen en Galmaarden, waar de Vlaamse Ardennen overvloeien in het Pajottenland. Het gebied wordt doorsneden door een steile kasseiweg en gaat op de top van de Bosberg over in een oude Romeinse Heirbaan, bekend als de laatste beklimming van de Ronde van Vlaanderen.
Het Raspaillebos maakt deel uit van het wandelnetwerk Bronbossen, één van de drie grote wandelnetwerken van de Vlaamse Ardennen. Kalkrijke bronnen en beekjes zijn er dan ook bij de vleet. Bij één van deze bronnen werd een kapelletje (’t Iffraken of ’t Juffrouwke) gebouwd omdat het water zou helpen tegen tandpijn.
Milieu- en natuureducatief centrum De Helix
Op de blauwe wandelroute, die gesponsord wordt door A.S.Adventure, slingeren bospaden zich tussen dichte bossen of langs bredere dreven. Je maakt er niet alleen kennis met het bijzondere, reliëfrijke boslandschap, maar ook met het omliggende netwerk van veldbosjes, oude meidoornhagen, struwelen, houtkanten, knotwilgen, holle wegen en, niet in het minst, prachtige vergezichten en hun grazende bewoners.
Starten doe je bij voorkeur aan milieu- en natuureducatief centrum De Helix, eveneens het bezoekerscentrum van het Raspaillebos. Het traject is in twee richtingen bewegwijzerd. Instappen kan ook op andere plaatsen, maar de ruime parking aan het centrum is wel zo handig. Van daaruit starten verschillende wandel-, en fietsroutes.
Niet de zoveelste boswandeling
Ik maakte tijdens mijn vele wandeltochten al kennis met menig mooi bos, maar het Raspaillebos op de flanken van de Bosberg staat in mijn persoonlijke top 3. Onderaan de post over de wandeling door 3 provincies vond je reeds een aparte route in dit wondermooie stukje natuur. Maar wees gerust: welk pad je ook kiest, een verkeerde keuze is er niet. Een wandeling in dit bijzondere bos is zeker niet de zoveelste boswandeling maar een unieke belevenis, in welk seizoen dan ook! ⭐
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!