Voor het ‘serieuze’ werk (lees: een lange, intensieve wandeling) trok ik deze week alweer naar de Vlaamse Ardennen. Als kort intermezzo koos ik echter een route dichter bij mijn eigen heimat in het Scheldeland. Op de Vaerenbegpad wandelroute in Smetlede wandelde ik langs heel wat kleine kapelletjes die herinneren aan vervlogen tijden. Maar op die stralende lentedag — eindelijk! — was het vooral de authentieke Oost-Vlaamse landelijkheid waar ik zo hard van genoot: hooilanden nog te groen om te oogsten, gerstvelden met hun wuivende haren, de vallei van de Serskampse beek … In deze post ontdek je wat deze korte (6,6 km) maar mooie wandeling je te bieden heeft.
Kapelletjesweelde
Smetlede, deelgemeente van Lede, is een dorp gelegen in een heuvelachtig landschap in de Denderstreek (regio Scheldeland). Op het kerkplein, vlak naast de 19de-eeuwse Sint-Pharaïldiskerk, vind je de van oudsher gekende herberg In de Oude Keet bij Roste Mon, nóg ouder dan het huidige kerkgebouw. Hier start de Vaerenberg wandelroute.
Smetlede is vandaag hoofdzakelijk een landelijk gebleven forenzendorp. Lang geleden was het een arme gemeente die onder de vleugels genomen werd door een zekere Modestus Stephanus Glorieux, beter bekend als ‘vader Glorieux’, die er ook begraven ligt. De vele kapelletjes waar je op de Vaerbergpad wandelroute langsloopt, herinneren aan het religieuze verleden van dit gebied. Maar liefst 5 kapelletjes luisteren deze wandeling op, alsook een oude eik met een Mariabeeldje in het Binnenveldstraatje, een zijwegel van de … Stefaan Glorieuxstraat.
De Vaerenberg via onverharde wegels en paden
Hoewel het Scheldeland verder relatief vlak is langs deze kanten, vertoont zich aan de Briel in Smetlede een duidelijke heuvel in het landschap: de Vaerenberg, Vonneberg in de volksmond. Deze heuvel, die reeds vernoemd werd in 1471, vormde vroeger een bos met een begroeiing van varens.
Op de Vaerenbergpad wandelroute stap je hoofdzakelijk via onverharde veldwegels langs graslanden en akkers en hier en daar overgebleven bosjes zoals het Koningsbos. Hier en daar vind je nog heide, soms met kleine poelen (en in dit seizoen: kwakende padden). De sterk in omvang ingekrompen bossen in de vallei van de Serskampse beek lijken nog weinig op de traditionele hakhoutbossen van weleer. En rond de versnipperde bossen liggen vandaag vele boomkwekerijen.
Wie het kleine niet eert …
Ik koos deze route in de eerste plaats uit omdat ik niet veel tijd had om te wandelen en dan is een korte route vlakbij huis wel zo handig. Helemáál weg van de bewoonde wereld ben je op de Vaerenbergpad wandeling niet. Het gebied is daarvoor te simpelweg te klein. Je hoort altijd wel ergens een hond blaffen of een grasmaaier ronken. De vele onverharde wegels en paden maken dat echter goed. Je voelt dat je niet in een uitgestrekt natuurgebied wandelt, maar net dat doet je wat ervan overblijft des te meer appreciëren …
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!